Een tijd geleden sprak ik met iemand, hij filosofeerde er graag op los en had als basis uitgangspunt hierbij vaak; Het leven is hoe dan ook lijden. Telkens wanneer hij dat zei kreeg ik een soort cringe en error.. “ehh wat?! Is dat hoe je het leven tegemoet wil treden?” De error ontstond voornamelijk doordat het zo haaks tegenover mijn “geloof” en ervaring staat. Het leven is LEUK, als je de uitdagingen aangaat die op je pad verschijnen. Loop je daarvoor weg of negeer je ze, dan wordt het leven inderdaad… lijden.
Comfort zone VS groei
Wat ik bedoel met uitdagingen is; niet altijd kiezen voor de makkelijke weg. Niet altijd kiezen voor korte termijn geluk, comfort en genot. Dat zijn de richtingaanwijzers naar een lijdensweg genaamd het leven. Weten wat je wilt of beter gezegd VOELEN wat goed voelt, wat niet goed voelt en dat je basis laten zijn, je leiding, dat gevoel, onderbuikgevoel, intuïtie, name it. Kiezen voor die korte termijn dingen zijn vaak keuzes die komen vanuit het ego en het ego wil vooral comfort en geen groei. Terwijl die groei ervoor zorgt dat je bent wie je mag zijn hier en dat je blijft of gaat doen wat je hier mag komen doen. Een leven van binnenuit zou ik het willen noemen. Helemaal in lijn met je gevoel, je hart en je diepste en grootste verlangen.
Laagjes afpellen
Het vraagt om laagjes afpellen en ook dat is geen lijden, maar bevrijden. Al voelt het tijdens het proces soms.. challenging! Het zijn, worden of blijven wie je bent is een constante flow van ontwikkeling waarin je oude lagen, overtuigingen en patronen losweekt, afpelt en achter je laat. Keuzes die je eerder hebt gemaakt en toen goed voor je waren, vragen nu misschien wel van je om een heroverweging. Waar je altijd rechtdoor ging, mag je nu misschien wel linksaf, of.. rechtsomkeert! Zonder dat je het door hebt kun je van jezelf verwijdert raken, ook dat is part of the show. Het moment dat je realiseert dat je je ‘zelf’ ergens onderweg kwijt bent geraakt, dan ben je er alweer en kun je gaan bijsturen. Werk wat je doet, relaties die je hebt, sociale kringen waar je je in bevindt, keuzes die je maakt, hoe je je tijd besteed, je vrije tijd, sociale tijd, ontspanningstijd.. past het echt bij je? En.. hoe zit het met emoties en gevoelig liggende ongemakken? Durf je ze aan te kijken?
Als er ergens in de kink in de kabel zit en iets niet passend is of genegeerd wordt, wordt het lijden. Hoe groot dat woord ook klinkt, het kan als klein ervaren worden. Het kan verpakt zijn in afleiding zoeken, dingen uit de weg gaan, uitstellen, please gedrag, snaaien, constant prikkels willen, je wekelijkse biertjes niet willen missen, onverschilligheid, fysieke klachten, snel gefrustreerd zijn, overprikkeld, geen rust hebben in je lijf, hoofd en gedachten. Oftewel, een kink in de kabel verstoort je rust, je welzijn, je peace of mind, je aanwezigheid in het moment. Als het leven als lijden voelt, zegt dat niets meer dan dat er een kink in de kabel zit. Ergens op een vlak kan iets niet lekker stromen en zit er een blokkade in je denken, doen, voelen of handelen.
Hoe heel je jezelf
Ik heb er onbewust een hele handleiding voor aangelegd voor mezelf hoe ik die kink in de kabel op kan sporen. In essentie komt het neer op: Voelen. Gaan zitten, je aandacht naar binnen brengen en voelen, waar in je lijf zit iets? Waar voel je bijvoorbeeld spanning, onrust, tinteling, verkramping.. Door daar met je aandacht bij te blijven en te vragen; “wat wil het me vertellen?”
Hoe sterk je ook denkt te zijn mentaal, fysiek of emotioneel, de echte kracht en discipline komt hier om de hoek kijken want; durf je met jezelf te zitten of kies je er toch voor jezelf weer af te leiden?
Door het ongemak aan te gaan, de gedachten die op gaan poppen en ervoor willen zorgen dat je stopt met ‘dit ge-voel’ te negeren, komt het antwoord vanzelf naar je toe. Waardoor je inzicht krijgt in een pad dat je loopt maar dat misschien niet meer bij je past, welke richting je op mag, welke pijn er gevoeld wil worden, welke opmerking er is gemaakt die je dwars zit, pijn deed en nog steeds ‘vast zit’ in je lijf, het ‘voelen’ vertelt je misschien wel dat er gemis, verdriet of angst in je lijf zit dat aandacht vraagt. Vervolgens nodig je het gevoel uit door te vragen; “wat heb je nodig?”
Helen op een dieper level, niet door ‘positief denken’ als pleister over de wond. Maar door de oorzaak van bijvoorbeeld negatief denken op te sporen en te helen. Dan hoef je niet met je hoofd te gaan bedenken dat je positief moet denken, nee dan komen die positieve gevoelens en gedachten van binnenuit.
Voelen is wat anders dan denken en ook dat is een stuk beoefening. Terwijl je zo zit leer je steeds beter onderscheid maken tussen wat je denkt en voelt. Het voelen en de antwoorden die daaruit voortkomen zijn niet betwistbaar, het is een vorm van ‘weten’ die onontkoombaar is. Het denken daarentegen zijn meer ‘opties’, wat ‘ook zou kunnen’ en geven alle ruimte tot overwegen, twijfelen en malen.
Uit de greep van het eeuwige denken
De uitspraak ‘het leven is in de basis hoe dan ook lijden’ die diegene maakte hoor of lees ik wel eens vaker en is zo NIET hoe het hoeft te zijn. Ik ken “lijden” en uit ervaring kan ik zeggen dat het niets anders is dan dat je in de greep bent van het denken, het ego, het ratio die het gevoel, de beleving en ervaring van je leven bepalen. Het is een teken dat je verwijderd bent van jezelf en uit verbinding bent met je hart en het leven waarvoor je geboren bent. Misschien een minimaal stukje, misschien mijlenver verwijderd, hoe dan ook is er een weg terug en dat gun ik iedereen. Blije mensen maken de wereld mooier, blije mensen verlichten, verrijken en helen de wereld.
Blije mensen, maken mij blij. Ik hoop dat je hiermee gaat oefenen 🙂
Liefs,
