Wanneer een keuze maken lastig is. Je hoofd gaat de ene kant op en die keuze lijkt volstrekt logisch en dan gooit je hoofd de boel weer 360 graden om en komt met allemaal verklaringen waarom de andere kant ook wel heel goed lijkt. Pfff, doodvermoeiend. Ik kan van die momenten hebben, vooral nu met de naweeën van de klap die mijn hoofd te verduren heeft gehad tijdens het ongeluk. Mijn gedachten nemen het dan helemaal over en ik kom dan voordat ik er erg in heb in een soort berenklem dat mijn hoofd heet vast te zitten. Voor ik er erg in heb gebeurd er niks meer daar in die boven kamer, een error, een brainfreeze.
Hoe kom je uit een brainfreeze
Verrrry annoying, vooral doordat zo’n overactief hoofd, of juist een shutdown, het volledig overneemt van voelen. Simpelweg uitzoomen en inchecken bij wat nou echt goed VOELT is er dan even niet meer bij, wat het maken van een keuze zoveel lastiger maakt. Laatst had ik zo’n moment, door een super onbelangrijke keuze eigenlijk. Dat is vaak het geval, het gaat eigenlijk nooit om écht belangrijke dingen. Dat is nog het meest frustrerende misschien wel, doordat je weet; come on! Let it go! Doe A of doe B, het maakt geen bal uit. Kies die appels of die peren, of allebei, of allebei niet. Ik kan ook wel een beetje lachen om mezelf op die momenten, maar vooral vind ik het enorm lastig en irritant. Die verdomde klap ook.
Maar goed, overdenken is overdenken. Laatst besloot ik dat ik er (verdomme) mee af wilde rekenen. In plaats van de keuze te maken waarmee ik eigenlijk van mijn berenklem-hoofd weg vlucht, (een serie kijken of me ergens anders in storten ter afleiding) besloot ik nu; nee, ik wil bepalen hoe deze dag verloopt, niet de chaos in mijn hoofd en de daaropvolgende paniek in mijn lijf. Er kwam een liedje in me op, die zette ik op, “ritme helpt vast”, dacht ik. Vervolgens ging ik de was opvouwen, zodat ik gelijk tevreden was over iets dat opgeruimd was. Vervolgens sprong ik onder de douche waar ik een tijd onder stond met de muziek. Mijn buren waren vast blij want ik zong en danste als een dolle, voor zover dat laatste mogelijk is onder een douche. Beweging helpt altijd wanneer je hoofd een gevangenis lijkt te zijn geworden. Of dat nou dansen is, yoga, wandelen of whatever. Douchen is voor mij ook altijd een soort magische reset en de muziek was in deze een nieuwe ontdekking, een relaxed nummer leek de kluwen in mijn hoofd weer verder te ontwarren.
Binnen no time uit je hoofd
- Ga douchen
- Beweeg
- Zet muziek op
- Ruim op / maak schoon
- Ga naar buiten, de gedachten die binnenshuis als een stuiterbal tussen de muren heen en weer blijven schieten, krijgen buiten ruimte en komen zonder die muren vanzelf tot stilstand.
- Aarden, door op blote voeten te lopen of met je handen in de grond bezig te gaan, tuinieren, moestuinen, planten verpotten
- Yoga
- Ademwerk
Stoppen met overdenken
Ik voelde de mist steeds verder optrekken, rommelde na het douchen met nog wat huishoudelijke taken en vervolgens kon ik weer verder met hetgeen waar ik voordat mijn hoofd het overnam mee bezig was. (Het uitwerken van iets nieuws creatiefs waar ik al een tijd op aan het oefenen ben) Niet veel later voelde ik me zo relaxed en dankbaar dat ik het overwonnen had. Want ja, zo voelde het. Uit de brainfreeze, uit de gevangenis die je hoofd kan zijn en uit de greep van gedachten. Door de ruimte die toen was ontstaan voelde ik ook wat de aanleiding was geweest van de head-take-over. Het ging om ruimte. Letterlijk en figuurlijk. De keuze waar ik over twijfelde waren anderen bij betrokken en in plaats van volledig bij mezelf te blijven, wat IK wilde en wat goed voelde voor mij, nam ik onbewust mee in mijn overweging wat ZIJ misschien wel wilden. Dát maakte het knap lastig. Want wat ik voelde was A, maar wat zij misschien wilden was B. Ik gaf mijn eigen ruimte daarmee weg, omwille van een ander. Hoe minder ruimte je jezelf geeft, hoe moeilijker het wordt te voelen en in verbinding te blijven. Gooi daar nog een oud onbewust patroon overheen van graag voor anderen willen zorgen en anderen blij willen maken en je hebt een cocktail die garant staat voor enorme twijfel en verwarring.
Zo’n oud patroon haalt je bij je gevoel vandaan en brengt je naar een andere versie van jezelf, het kleine kindje dat je ooit was, wat heel graag bevestiging of goedkeuring wil en het gevoel van veiligheid. De huidige versie van jezelf, de volwassen versie, wil graag doen wat goed voelt voor haarzelf en daardoor ook voor de ander. Er zijn dan letterlijk twee versies, twee mensjes, een grote en een kleine, die twee verschillende dingen willen en nodig hebben. Dus die twijfel is zo gek niet! Je schiet heen en weer tussen de verschillende lagen in jezelf. Het mooie is, dat de volwassen versie de jonge versie kan geven wat zij nodig heeft door haar te zien en te erkennen. Zodat je vervolgens vanuit die volwassen versie de keuze kunt maken die voor jou zelf klopt. Zo doorbreek je de cyclus en het patroon van kiezen voor een ander in plaats van voor jezelf.
Hoe kom ik van overdenken af
Waarom neem ik je mee in zo’n moment dat zich prima af kan spelen achter gesloten deuren en waar niemand van af hoeft te weten? Omdat; hierom. Iedereen heeft weleens zo’n moment en misschien helpt mijn moment, jouw volgende moment. De weg eruit is eigenlijk best makkelijk, al voelt het in dat moment niet zo, aangezien je hoofd er een probleem van wereldformaat van maakt. Iets doen, wat dat dan ook is waarmee je de energie shift. De was opvouwen, een douche, een wandelingetje, een boodschap, verandering van de setting, verplaats jezelf naar een andere plek, een andere ruimte, klets met de buurman over het weer, ga douchen, bewegen, hardlopen, yoga doen, zingen, dansen, doe de afwas of zet muziek op..
In je hoofd blijven rondhangen of stil blijven staan of zitten waar je bent, dáár is juist het probleem. In beweging komen op die simpelste en kleine manieren kan helpen de energie te shiften en je blik te verruimen waardoor er weer licht binnen kan komen. Wanneer je eenmaal in beweging bent, komen de antwoorden vanzelf, het antwoord op de vraag én het antwoord op wat en waarom er nu precies gebeurde waardoor je in zo’n berenklem terecht bent gekomen.
Het begint met een praktische probleempje als geen keuze kunnen maken over iets groots of juist ogenschijnlijk kleins en het eindigt met een stukje heling op dieper level van jezelf.
Het is geen zweverige term dat ‘alles heeft een reden’, het is zo aards en logisch als aardappels die in de grond groeien.
Zo, dat is nog ‘s een oneliner.
Liefs,
